1 Kasım 2013 Cuma

Son Dem!

Aradan geçen 6 yılın ardından, biraz boşvermişlik, biraz kayıtsızlık, biraz da umursamazlık belki. Yağmur altında yürüyorum da sanki ıslanmıyorum... Etrafım oldukça kalabalık ama ben istediğim kişileri görüyorum... Ayazda gezsem de, soğuğu hissetmiyorum...  Bazen özlüyorum, ama neyi, kimi, niçin bilmiyorum... Güveniyormuş gibi görünsemde her defasın da sözleri tın.... bölgeme yazıyorum. Kalbimin anahtarını kaybetmişim ama ben arama gereği bile duymuyorum... İçimde açan küçük çiçek yaralarımı her gün koparıp atıyorum! Kanayan yaralarımın kabuk bağlamasına izin vermiyorum! 
Unutmadım!
Unutmak istemiyorum....
Çünkü anılarım, benim yaşama teminatım...